Je verhaal doet me denken aan de tijd dat er voor het eerst bewegende objecten (race auto's) gefotografeerd werden. Bij de ingestelde sluitertijd was het object al weer verschoven op het moment dat het laatste deel van de film (nu: sensor) belicht werd. Vooral bij gebruik van een spleetsluiter of gordijnsluiter had je daar last van. Welke camera heb je gebruikt?
Ik vond op een forum de volgende beschrijving:
In de meeste camera's is er sprake van een opnameformaat dat breder is dan hoog. In die gevallen zal een horizontaal aflopende sluiter meer tijd nodig hebben om de belichting te voltooien dan een verticaal aflopende. Meestal gaat het om 2 'gordijnen' die vlak na elkaar vertrekken; het eerste gordijn maakt een opening waardoor het licht op de film kan vallen en het tweede gordijn wordt weer dichtgetrokken om de belichting te stoppen. Deze 'spleet' trekt als het ware van boven naar beneden of van rechts naar links over het filmvlak. De film wordt dus niet over de gehele oppervlakte op hetzelfde moment belicht. Met name bij snelbewegende voorwerpen kan er daardoor vertekening optreden. Een wiel van een racewagen is bijvoorbeeld niet meer rond maar ovaal.
