In Nederland maken we niet eerst een FD (dat doen ze maar in Engeland) maar een FO, een
Functioneel
Ontwerp. Daarin staat
niet welke tabellen en relaties je nodig hebt; dat staat in het TO (
Technisch
Ontwerp). In een FO beschrijf je de processen die je vast wilt leggen in je database, en wat daar uit wilt halen. Jouw rapport bijvoorbeeld zou dus op deze manier uit de database moeten komen? Maar dit type rapport is totaal ongeschikt om te laten zien hoe vaak je een gesprek/probleem hebt gehad
.
Je rapport dient eerder als uitgangspunt om aan te geven
wat je wilt opslaan in de database. Zodra je een weet
wat je op wilt slaan, kan je aan het werk om te kijken welke tabellen je daarvoor nodig hebt.
Mocht je het huidige document als rapport uit de database willen halen, dan haal je jezelf flink wat werk op de hals, want dit is geen makkelijk rapport om te maken. Zelfs niet als de database perfect is ingericht
.
Wat je dus in ieder geval als eerste moet doen, is het beschrijven van je
processen. Wat is de werkwijze van de organisatie? Welke mensen worden geïnterviewd? Je hebt het over Vakbondsmensen. Heb je daar gegevens van, die je ook wilt vastleggen in de database? Of werk je voor bedrijven, waarvan je met de NAW gegevens werkt? Vergelijk deze vraag met een winkel: hier verkoop je artikelen aan klanten, maar je slaat doorgaans de
klantgegevens niet op (tenzij ze online bestellen). De gegevens van je leveranciers leg je daarentegen wél vast, omdat je daar meerdere keren mee te maken krijgt.
Je stelt blijkbaar een aantal vaste vragen, die in categorieën vallen. Je werkt dus wellicht met een script. Dat script kan uit de database komen, maar dan moet alles uiteraard ook in de database staan. Dus hoe ga je dien gesprekken in? Leg je alles gelijk vast in de database, of schrijf je eerst alles op?
Kortom: zonder inzicht in de processen, heeft het geen enkele zin om na te denken over
tabellen. Laat staan over rapporten.