De moderne printplaten van epoxy hebben zogenaamde doorgemetaliseerde gaten. Die houden de sporen goed vast. Ook is het epoxy van de drager voldoende hittebestendig. Zou je dit met een enkelzijdige print van pertinax moeten doen, dan was het verhaal heel anders.
Je moet er eerst voor zorgen dat de gaatjes goed tinvrij zijn. Dat doe ik zelf met zogenaamde koperen zuiglitze. Die is echter vrij duur voor zo'n klein klusje. Het lukt ook wel door de print op zijn kop te houden, zodat de tin op je soldeerpunt loopt. Vraag toch ook wel weer wat handigheid. Als alle gaatjes goed vrij zijn, de connector terug plaatsen en even één verbinding provisorisch solderen. Dan zorgen dat je de connector goed kunt aandrukken en die ene verbinding goed nasolderen. Dan soldeer je op je gemak die andere verbindingen.
Solderen is niet moeilijk, maar je moet een paar dingen in de gaten houden: Voor een goede verbinding moet de tin goed gevloeid hebben tijdens het solderen. Gebruik daarom ook voldoende verse tin, want daarin zit een zg. harskern. Die helpt bij het hechten, maar haalt ook de spanning uit de tin. Daardoor vloeit hij beter. Het is een beetje ervarings- en gevoelskwestie wanneer dat het geval is. In elk geval gaat de tin blinken op het moment dat hij voldoende heet is.
Dan het afkoelen. De verbinding mag tijdens het afkoelen absoluut niet bewegen, anders krijg je een slechte verbinding. Als je de pinnen één voor één soldeert zoals ik eerder aangaf, zal dat vanzelf wel goed gaan. Zodra je ziet dat de tin dof wordt, is hij enkele seconden later voldoende afgekoeld.
