Als je te maken hebt met twee verschillende bronnen op één formulier waarbij de gegevens van de tweede bron (tblPlaatsing) afhankelijk is van de eerste (tblOrder) zou ik eerder met een apart formulier werken, dan met een subformulier op een hoofdformulier. Of met een niet-gebonden formulier, met op elk tabblad een eigen formulier op basis van de twee tabellen.
Zoals gezegd, ik zou de twee formulieren niet samen combineren op één formulier. Als je dus het eerste formulier invult en opslaat, kun je vanuit dat tweede formulier het tweede formulier openen, en de rest van de handelingen uit laten voeren. Moet je daarna ook nog iets doen op het eerste formulier, dan zou ik, bij het openen van het tweede formulier, het eerste formulier verbergen, de acties op het tweede formulier doen, en eventueel het eerste formulier (nog steeds geopend tenslotte) bijwerken, het tweede formulier sluiten en het eerste formulier weer zichtbaar maken.
Voor een gebruiker is het ook minder verwarrend om de formulieren los te koppelen (denk ik) omdat de bewerkingen op zich ook losstaande handelingen zijn. Ik gebruik zelf eigenlijk alleen tabbladen voor formulieren waarvan de gegevens aan elkaar gerelateerd zijn, en het voor de gebruiker ook duidelijk is dat ze bij elkaar horen. Het moet dan ook, naar mijn idee, voor de gebruiker mogelijk zijn voor een gebruiker om op elk willekeurig tabblad een willekeurige handeling te kunnen uitvoeren. Zodra je merkt dat een tabblad niet werkt omdat er op een ander tabblad niet iets is gedaan, dan heb je (nogmaals: mijn opvatting!) een situatie die voor gebruikers niet logisch meer is, en waarschijnlijk voor je database ook niet. Ergo: stuur je formulieren op een andere manier aan! is er voor jou een moverende reden om het op deze manier aan te pakken?