In dit specifieke geval is de voornaamste reden dat er binnen de formules gebruik wordt gemaakt van gegevens in andere rijen.
Als je gegevens gaat slepen, dan ontstaan als het ware nieuwe cellen (op de plaats waar de gesleepte gegevens stonden) en verdwijnen oude cellen (waar je de gesleepte cellen overheen plaatst). In formules krijg je dan #VERW! fouten in formules die gebruik maakten van de overschreven gegevens, terwijl formules die verwijzen naar de versleepte gegevens, nog steeds naar die gegevens verwijzen (dus die verwijzingen zijn meeverhuisd).
Ik zou zeggen: speel er eens wat mee in een testbestandje, dan zie je vanzelf wat er gebeurt.
Over een mogelijke oplossing kan ik zelf wel wat filosoferen; wellicht zijn er ook andere meningen.
Traditioneel werd altijd strikt onderscheid gemaakt tussen Input-Proces-Output, met informatiesystemen bestaande uit een Database (Management Systeem) in de kern en daaromheen functionaliteit om enerzijds gegevens vast te leggen en anderzijds informatie samen te stellen op basis van die gegevens.
In Excel zie je vaak dat die dingen door elkaar heen gaan lopen.
In mijn optiek is het meest dramatische voorbeeld een fantastisch mooi ontworpen layout in Excel met bijvoorbeeld samengevoegde cellen en elke formule apart geformuleerd in plaats van doorgetrokken, omdat dat gezien de layout niet mogelijk was.
Als algemene oplossing is mijn stelling dat je zoveel mogelijk moet proberen de basisgegevens los te houden van de bewerkingen.
In jouw geval kun je bijvoorbeeld overwegen om het "versleepbare gedeelte" in een apart werkblad op te nemen waarin je naar hartenlust kunt slepen.
En dan met een knop kopiëren naar het werkblad met formules en voorwaardelijke opmaak.
Een andere complicerende factor in jouw werkblad, is dat niet alle gegevens op elke regel herhaald worden.
Je kunt beter werken met een datastructuur met matrices waarin elke cel gevuld is (met lege cellen als uitzondering).
Daar kan Excel veel beter mee overweg.
Qua formules is het ook handig om ernaar te streven om formules op de eerste dataregel (meestal regel 2, onder de kop in regel 1), zodanig te construeren dat je deze kunt doorkopiëren naar beneden (en zodoende eventuele #VERW! fouten weer kunt corrigeren).