Eén-op-één relaties zijn prima als je records hebt die in beginsel gelijkwaardig zijn, maar waarvoor voor een bepaald deel van de records extra velden moeten worden ingevuld. Simpel voorbeeldje: een personeelstabel, waarvan een deel van de werknemers lid is van de personeelsvereniging. Van die leden wil je extra gegevens bijhouden, die voor de andere medewerkers uiteraard nooit worden ingevuld. In zo'n geval maak je een extra tabel Personeel_PV, met uiteraard Personeelsnummer en de extra velden. Omdat elke werknemer uiteraard maar één keer in de personeelstabel staat, is dat dus een één-op-één relatie. En zo kan ik echt nog wel meer voorbeelden verzinnen.
In jouw geval kan ik mij prima voorstellen dat je zaakgegevens hebt die in sommige gevallen extra velden nodig hebben, en dat je die dus in een extra tabel opslaat. Vraag is alleen: wat doe je met die records als de status verandert, en die extra velden niet meer nodig zijn?