Net voor de komst van de oude man uit Spanje krijgen wij Linux gebruikers jaar na jaar een upgrade van onze voorkeur distributie. Zelf heb ik net de stap gezet van Opensuse 11.1 naar 11.2 met de KDE 4.3 window manager. Wat het eerste opvalt is de snellere boot en de nettere interface met een diepere integratie van Firefox, die nu de standaard browser wordt. OpenSuSE maakt van oudsher een aparte partitie aan voor de /home directory. Hierdoor wordt upgraden/herinstalleren een lachertje. Alle instellingen, applicatie specifieke data blijven behouden, zodat na een herinstallatie/upgrade je desktop er hetzelfde uitziet en je applikaties werken als voorheen :thumb:
Het stukje waar ik wat problemen mee had was de installatie van Vmplayer, enkel en alleen omdat "GCC" en "make" geen deel uitmaken van de standaard installatie
en vooral het ontbreken van "make" was niet duidelijk.
Vmwareplayer zelf is aan versie 3 :thumb::thumb::thumb: Blijkbaar voelen ze daar de hete adem van redmond in hun nek, dit met de combinatie Windows 7 en Virtual PC om de Windows gebruiker toe te laten hun oude software te gebruiken
Over deze evoluties ben ik meestal niet rouwige, het resultaat voor ons Linux gebruikers is een sterk verbeterde versie van vmplayer en daar wou ik uiteindelijk toch even over hebben
De "gap" tussen vmplayer en vmworkstation wordt kleiner.
Wat mij opviel was:
- Support tot 4 CPU's, deze zijn effectief zichtbaar in taskmanager en de graph vorm daar volgt in grote mate de echte CPU belasting gemeten door Linux.
- VmWare tools maken deel uit van versie 3 (drivers)
- Grafische interface om de VM settings aan te passen, dus niet meer klooien met een text editor
- Het aanmaken van nieuwe VM's
- 64 bit support
- en tal van integratie oplossingen zoals multiple monitor, printing,...
Al dit lekkers resulteert in een vlot werkende VM, waarbij ik mij nu toch sterk afvraag of het nog de moeite loont om een multiboot omgeving op te zetten/ te onderhouden (games buiten beschouwing gelaten). De tijd is misschien rijp voor mij om Redmond wat te sponsoren en een copy van Windows 7aan te schaffen. Door gebruik te maken van een virtuele omgeving voor windows, ga je omheen wat eigenzinnigheden van M$. Je kan Win7 installeren, je zet er je voorkeur software op en je neemt een backup van je VM. Krijg je op termijn problemen met je Win7 installatie en dringt een herinstallatie zich op, neem je gewoon je "oude" backup terug die niet bevuild is en je bent in geen tijd terug vertrokken. Via deze weg gebruik ik sinds een jaartje de windows software waarvoor er geen alternatief te vinden is binnen de Linux opensource gemeenschap. Het draait vlotter dan Wine en indien gewenst kan je met UNITY de windows applikatie laten draaien op de Linux desktop, alsof het Linux apps zijn. Data uitwisselen tussen host en guest doe je via een shared folder. Zeker het proberen waard
Het stukje waar ik wat problemen mee had was de installatie van Vmplayer, enkel en alleen omdat "GCC" en "make" geen deel uitmaken van de standaard installatie
en vooral het ontbreken van "make" was niet duidelijk.Vmwareplayer zelf is aan versie 3 :thumb::thumb::thumb: Blijkbaar voelen ze daar de hete adem van redmond in hun nek, dit met de combinatie Windows 7 en Virtual PC om de Windows gebruiker toe te laten hun oude software te gebruiken
Over deze evoluties ben ik meestal niet rouwige, het resultaat voor ons Linux gebruikers is een sterk verbeterde versie van vmplayer en daar wou ik uiteindelijk toch even over hebben
De "gap" tussen vmplayer en vmworkstation wordt kleiner. Wat mij opviel was:
- Support tot 4 CPU's, deze zijn effectief zichtbaar in taskmanager en de graph vorm daar volgt in grote mate de echte CPU belasting gemeten door Linux.
- VmWare tools maken deel uit van versie 3 (drivers)
- Grafische interface om de VM settings aan te passen, dus niet meer klooien met een text editor
- Het aanmaken van nieuwe VM's
- 64 bit support
- en tal van integratie oplossingen zoals multiple monitor, printing,...
Al dit lekkers resulteert in een vlot werkende VM, waarbij ik mij nu toch sterk afvraag of het nog de moeite loont om een multiboot omgeving op te zetten/ te onderhouden (games buiten beschouwing gelaten). De tijd is misschien rijp voor mij om Redmond wat te sponsoren en een copy van Windows 7aan te schaffen. Door gebruik te maken van een virtuele omgeving voor windows, ga je omheen wat eigenzinnigheden van M$. Je kan Win7 installeren, je zet er je voorkeur software op en je neemt een backup van je VM. Krijg je op termijn problemen met je Win7 installatie en dringt een herinstallatie zich op, neem je gewoon je "oude" backup terug die niet bevuild is en je bent in geen tijd terug vertrokken. Via deze weg gebruik ik sinds een jaartje de windows software waarvoor er geen alternatief te vinden is binnen de Linux opensource gemeenschap. Het draait vlotter dan Wine en indien gewenst kan je met UNITY de windows applikatie laten draaien op de Linux desktop, alsof het Linux apps zijn. Data uitwisselen tussen host en guest doe je via een shared folder. Zeker het proberen waard
Laatst bewerkt:
